ฝึกการเข้าห้องน้ำ
ข้อมูลเบื้องต้นที่ควรรู้

ลูกน้อยต้องมีการพัฒนาทางร่างกายและระบบประสาทก่อนที่คุณแม่จะเริ่มฝึกให้เข้าห้องน้ำได้ สำหรับ ลูกน้อยแรกเกิดนั้น ในวันหนึ่งจะปัสสาวะเยอะมาก นั่นเป็นเพราะกระเพาะปัสสาวะเก็บปัสสาวะได้น้อย เมื่อมีปริมาณปัสสาวะเพียงนิดเดียว เด็กทารกก็จะปัสสาวะออกมาแล้ว

แต่เมื่อลูกน้อยโตขึ้น ขนาดของกระเพาะปัสสาวะก็จะโตขึ้นด้วย และร่างกายก็เริ่มมีฮอร์โมนที่ยับยั้งการ ผลิตปัสสาวะในตอนกลางคืน ในขณะเดียวกัน สมองก็จะมีการพัฒนาและเมื่อร่างกายเริ่มสั่งสมปริมาณ ปัสสาวะเพิ่มขึ้น สมองจะสั่งการให้รู้ว่า "เก็บปัสสาวะแล้ว" หรือ "ได้เวลาปัสสาวะแล้ว"

เมื่อเริ่มพัฒนาไปเช่นนี้แล้ว ลูกน้อยจะเรียนรู้ว่าการปวดฉี่นั้นรู้สึกอย่างไร นี่จึงเป็นขั้นแรกของหนทางสู่ การบอกลาผ้าอ้อม

ในปัจจุบัน การฝึกลูกน้อยเข้าห้องน้ำนั้นไม่นิยมเรียกว่าเป็น "การถอดผ้าอ้อมออก" แล้ว แต่ได้เปลี่ยนมา เรียกว่า ”การบอกลาผ้าอ้อม” มากกว่า โดยเมื่อร่างกายและสมองของลูกน้อยพร้อม ลูกน้อยก็จะสามารถ บอกลาผ้าอ้อมไปได้เอง แนวคิดนี้ได้รับการยอมรับแล้วอย่างแพร่หลาย

ถึงจะเรียกว่าการฝึกก็เถอะ แต่แท้จริงแล้วนี่ไม่ใช่การฝึกที่ทรหดสักเท่าไร อีกทั้งไม่ได้หมายความว่า ยิ่ง รีบฝึกเท่าไรจะยิ่งทำให้ลูกบอกลาผ้าอ้อมได้เร็วขึ้นเท่านั้น การสอนอย่างเข้มงวด หรือดุลูกไม่ได้ทำให้ เขาเรียนรู้เพิ่มขึ้นเลย ในทางตรงกันข้าม ทั้งคุณพ่อคุณแม่และลูกน้อยจะกลับรู้สึกเครียดกันไปใหญ่

เคล็ดลับคือ คุณพ่อคุณแม่ควรสังเกตลูกน้อยถึงสัญญาณที่บ่งบอกว่าจะปัสสาวะ และรับมือกับสัญญาณ เหล่านั้นให้เหมาะสม

ตัวอย่างเช่น ถ้าลูกน้อยปัสสาวะออกมาในผ้าอ้อมแล้วเห็นทำท่าไม่สบายตัว ลองถามแบบใจเย็นว่า “ฉี่ เหรอลูก งั้นเรามาเปลี่ยนผ้าอ้อมให้สบายตัวกันดีกว่านะ” หลังจากนั้นจึงเริ่มเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูกน้อย ถ้า สังเกตเห็นว่าลูกน้อยกำลังอั้นปัสสาวะอยู่ ก็ให้ชวนลูกไปห้องน้ำ ลองทำตามนี้ไปเรื่อยๆเพื่อแสดงให้ลูก น้อยเห็นว่าการไปเข้าห้องน้ำก็เป็นเรื่องสนุกได้!

เด็กแต่ละคนนั้นจะเริ่มฝึกเข้าห้องน้ำในช่วงเวลาที่แตกต่างกันไป แต่โดยปกติแล้ว คุณแม่ควรเริ่มเมื่อลูก น้อยอายุประมาณ 2 ปีจะดีกว่า